චීන කලාව

බටහිර යුරෝපයේ කිසිදු ජාතියකට නොමැති ක්‍රමවත් දියුණුවකි. ඔවුන්ගේ මෙම දියුණුවක් චීන සංස්කෘතියට ඇත. කලාව කෙරෙහිද මැනෙවින් බලපෑවේය. ‘කන්පියුසීයස් ධර්මය හා ඕටා ධර්ම

ය චීනයේ කලා හා සංස්කෘතික දියුණුව පවත්වා ගැනීමට බලපෑවේය.  චීනයට විදේශීය ආක්‍රමණ එල්ල වුවත් ඒවායින් ඔවුන්ගේ සංස්කෘතියට හානියක් වීමට චීන ජාතිකයෝ ඔවුන්ට ඉඩ නොදුන්හ. තම කලා ක්‍රමවේදයන් ශතවර්ෂයෙන් ශතවර්ෂයට නොකඩවා පවත්වා ගෙන ඒමට ඒ ඒ ශිල්ප හු සමත් වූහ. ඒ දියුණුව කිසිදු වෙනසකට ලක් නොවී ශතවර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ පැවතුණි.

 චීන කලා ආරවල් හා සාම්ප්‍රදායික ක්‍රම ලොව කිසිදු කලාවකට නොදෙවෙනි ද විය. එයට ඔවුන්ට උතුරු තණ බිම්හි ජීවත් වූ එඩේරවරුන්ගේ වියුක්ත හැඩ තල සහිත සැරසිලි ක්‍රම බලපෑවේය. සිල්ක් රෙදි, ගලින් කල භාජන , පිඟන් මැටි  භාජන සහ ඇත් දත් කැටයම් ඒවා අතර විශේෂය. චීන ජාතිකයන්ගේ ආගමික චාරිත්‍ර විධි වලදී පිත්තල භාජන යොදා ගැනිණ. ඒවායේ සත්ත්වයන්ගේ හැඩ වලිනුත් භූමියේ සශ්‍රීකත්වය විදහා පාන විවිධ සංකේත වලිනුත් සරසා තිබුණි. ටෑං රජ සමයේ චීන කලාව වඩාත් දියුණුව පැවතියේය. මෙම වකවානුවේදී චීන කලා ශිල්පීන්ට ඉන්දියානු ශිල්පීන්ගේ ආභාසය නොඅඩුව ලැබී තිබුණි. මේ කාලයේ ඔවුහු සෞම්‍ය , චාම් මූර්ති නිර්මාණය කලේය. එනමුත් කල් යත්ම චීන නිර්මාණ සංකීර්ණත්වයට පත් විය. ක්‍රි.ව. 10 සියවසේ ටෑං රාජ යුගයේ පරිහානියත් සිවිල් යුද්ධයත් මෙයට බලපෑවේය.

 කූ ආං යි  බෝධි සත්ව ඇදහීම ආරම්භ වීමත් සමග ම චීන චිත්‍ර හා මූර්තිවල ගොරහැඩි බව වෙනස් විය. ප්‍රතිමා ආභරණ වලින් සැරසීම, දැවයෙන් රූප නෙලීමද ආරම්භ විය. ‘සං රාජ සමය ආරම්භ වීමත් සමග සිල්ක් රෙදි මත චිත්‍ර ඇඳීමද ආරම්භ විය. ඒවා ලෞකිකත්වයට බර සිතුවම්ය. භූමි දර්ශන, මීදුමින් වැසුණු කඳු, ගංගා , කුඩා බෝට්ටු ආදී ස්වභාවික තේමා සිතුවම් නිර්මාණයට තේමා විය. විශේෂයෙන් ඔවුන් මාඕ ආගමිකයෝ වීම ද විශේෂ විය. මේ කාලයේ ඔතාගෙන යා හැකි දිගු චිත්‍ර , සිල්ක් රෙද්දෙන් වැසුණු ආභරණ පෙට්ටි ආදිය නිර්මාණය කලේය. මෝගල් වරුන්ගේ ආක්‍රමණයත් සමග සං රාජ යුගය අවසන් වූ අතර ඉන් පසු පැමිණි මිං හා චිං රාජ යුගය නව යුගයක් ඇති කලේය. මේ කාලයේ චීන ශිල්පී හු කලාව සඳහා නව න්‍යායයන් ඉදිරිපත් කළහ. ඒ සඳහා අවශ්‍ය අංගද, ශිල්ප සංකේතද වෙන් වෙන් වශයෙන් පැහැදිලිව දැක්වූහ. කඩදාසි මත තීන්ත විසිරුවා හෝ අතින් අතුල්ලා අස්වාභාවික සිතුවම් නිර්මාණය කලේය. එය චීන කලාවේ නව ආරක් වූ අතර එය යුරෝපීය මූලාචාර්යවරු පවා අගය කලහ.